بهینه سازی امکانات گرمایشی واحدهای مسکونی به تفکیک اقلیم

انرژی به عنوان یکی از مهم ترین عوامل تولید، زیربنای اصلی توسعه به شمار می رود. حامل های انرژی در تمامی ابعاد زندگی مورد استفاده قرار می گیرند و اصلاح رفتار خانوارهای کشور و ویژگی های واحدهای مسکونی، اثر مهمی در مصرف انرژی دارند. در دنیای امروز توجه به اصلاح الگوهای مصرف انرژی اهمیت ویژه ای داشته و در این راستا ارتقای فرهنگ عمومی به منظور صرفه جویی در استفاده از حامل های انرژی، حائز اهمیت است که این امر با توجه به نوع وسایل، برچسب انرژی، عمر و مدت زمان استفاده از امکانات و تجهیزات حاصل می شود. در ضمن در دنیای امروز توجه بسیاری به شیوه ی ساخت و سازها در واحدهای مسکونی و اداری می شود و در برخی کشورها به ساختمان ها برچسب انرژی تعلق می گیرد. توجه به چگونگی ساخت و ساز مانند مصالح عمده ی موجود در ساختمان، نوع عایق بندی، تعداد و اندازه ی پنجره ها، جهت نورگیری و ... تأثیر بسزایی در کسب انرژی از محیط پیرامون یا اتلاف آن دارد. در ضمن توجه به انرژی های نو بیش تر شده و با به کارگیری مواردی در ساخت و ساز می توان از انرژی های خورشیدی یا باد استفاده کرده و به گرمایش یا سرمایش واحد مسکونی کمک کرد. در ایران نیز مقررات ملی ساختمان به تصویب رسیده و باید مورد توجه قرار گیرد. رعایت مبحث ۱۹ مقررات ملی ساختمان، از طریق کاهش مصرف، به اقتصاد خانوار کمک می کند و موجب افزایش رفاه نسبی در نتیجه مصرف صحیح انرژی، کاهش آلودگی های ناشی از مصرف سوخت، کاهش استهلاک سیستم سرمایش و گرمایش و توزیع متعادل حرارت و امکان برقراری دماهای متفاوت در اتاق ها می شود. بر اساس مبحث ۱۹ مقررات ملی ساختمان، کشور به ۵ اقلیم سرد، گرم و خشک، معتدل و خشک، معتدل و مرطوب و گرم و مرطوب تقسیم شده است. در مقاله ی حاضر ویژگی هایی مانند استفاده از پنجره ی دوجداره، عایق تأسیسات و دیوار و اندازه ی پنجره به تفکیک اقلیم مبحث ۱۹ بررسی شده است. در ضمن به منظور بررسی امکانات و تجهیزات گرمایشی و میزان استفاده از این امکانات از اقلیم بندی صورت گرفته توسط شرکت ملی گاز استفاده شده که کشور به ۴ منطقه با نیاز گرمایشی خیلی زیاد، زیاد، متوسط و کم تقسیم شده و نوع وسیله ی گرمایشی مورد استفاده و متوسط ساعت مورد استفاده از هر یک از وسایل بر اساس اقلیم شرکت ملی گاز بررسی شده است.